Rond 100 v. Chr. groeide Teotihuacán uit van een kleine nederzetting tot een groot stedelijk centrum. De oorspronkelijke bewoners, van wie de identiteit nog steeds onbekend is, legden een zorgvuldig geplande stad aan met een centrale as en rastervormige straten. Deze vroege periode werd bepaald door het begin van grootschalige bouw, wat een weerspiegeling was van een sterk georganiseerde samenleving met het vermogen om een enorme beroepsbevolking te mobiliseren.